Είναι, λοιπόν, οι αδελφικές σχέσεις , καταδικασμένες να θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη ή μπορεί και να παραπέμπουν σε πιο δημιουργικές και ειρηνικές εικόνες; Πώς προετοιμάζουμε το πρώτο παιδί για την έλευση του δεύτερου; Πρέπει να παρεμβαίνουμε στις αδελφικές συγκρούσεις; Πώς συμβάλλουμε στην επιμονή των δυσκολιών και πώς μπορούμε να είμαστε πιο βοηθητικοί στην εξομάλυνσή τους; Ποιες είναι οι στερεότυπες πεποιθήσεις & συμπεριφορές με τις οποίες μεγαλώσαμε και τις αναπαράγουμε μηχανικά; Και τα μοναχοπαίδια, τι έχουν να πουν για όλα αυτά;