Η απώλεια μας επηρεάζει σε όλες τις διαστάσεις της ζωής μας. Κάθε είδους απώλεια. Το μυαλό μας δεν μπορεί να βγάλει νόημα. Η καρδιά πονάει. Το σώμα πιέζεται και βιώνει στρες. Το πνεύμα μας βρίσκεται σε κρίση. Η επεξεργασία της απώλειας, είναι μια μακρόχρονη συχνά διεργασία, κατα την οποία η κόπωση, η απελπισία, η εξάντληση, η αποσταθεροποίηση είναι πιθανοί σταθμοί.

Στο σεμινάριο αυτό, θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη γλώσσα του παιδικού ιχνογραφήματος μέσα από τη σχετική βιβλιογραφία, μέσα από παραδείγματα με ζωγραφιές παιδιών που βιώνουν «κανονικές» – σύμφωνα με το κοινωνικοπολιτισμικό τους πλαίσιο – ή κάποιες ειδικές συνθήκες στη ζωή τους, εσωτερικές και εξωτερικές, και φυσικά, θα πειραματιστούμε κι εμείς με τη σειρά μας με τα χρώματα!!! Παράλληλα, θα δούμε έμπρακτα τη σύνδεση θεωρίας και πράξης, μέσα από παραδείγματα παιδικών σχεδίων με διαφορετικό ψυχολογικό και αναπτυξιακό υπόβαθρο…

Βασισμένο σε θεωρία και πρακτικές εφαρμογές από τους χώρους της ψυχολογίας, της παιδαγωγικής, του θεάτρου και των τεχνών, το σεμινάριο αυτό συνιστά μία συμπυκνωμένη βιωματική παρουσίαση μιας πληθώρας ιδεών και εργαλείων που μπορούν να μετατρέψουν την καθημερινή παιδαγωγική πρακτική σε ένα πεδίο ανανέωσης, έμπνευσης, συνεργασίας, δημιουργικότητας, αποδοτικότητας και εμψύχωσης. Ας μην ξεχνάμε, ότι πάνω από όλα, (και) η διδασκαλία στηρίζεται στην έννοια της σχέσης, χωρίς την οποία η μάθηση δεν επιτυγχάνεται….

Ως ενήλικες, έχουμε τη δυνατότητα να επανορθώσουμε πιθανές εμπειρίες που πληγώσανε την αυτοεκτίμησή μας στο παρελθόν και να “ξαναγράψουμε” την ιστορία και την αφήγηση της ζωής μας και του εαυτού με νέους όρους. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου όλα πήγαν καλά κατά την ανάπτυξή μας, η αυτοεκτίμηση είναι ένα πεδίο διαρκούς διεύρυνησης, άσκησης και καλλιέργειας.